Het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel … een speelplaats vol ontdekkingen (semester 1)

 

Het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel …

een speelplaats vol ontdekkingen 

Op vrijdag 27 oktober was ik niet toevallig in Brussel. We waren op een driedaagse in onze hoofdstad, waarbij een bezoekje aan het Museum voor Natuurwetenschappen de afsluiter was. Samen met de geschiedenis- en aardrijkskundestudenten gingen we op een wetenschappelijk avontuur vol sporen uit het verleden, actieve onderzoeksactiviteiten én een onverbiddelijke zoektocht naar een schat van het verleden. Ons leven stond op het spel. Als je dit overdreven vindt, wacht maar. Ik zal het je allemaal vertellen.

Sfeerfoto van twee studenten achter het allereerste  organisme (waarschijnlijk) met een hanenkam.

Sfeerfoto van twee studenten achter het allereerste 

organisme (waarschijnlijk) met een hanenkam.

Vooraf verwachtte ik nog niet zo veel over dit museumbezoek. De naam deed me geen belletje rinkelen, maar ik hoopte op een breed gamma aan materiaal over de wetenschappelijke vakdomeinen (geschiedenis, aardrijkskunde, natuurwetenschappen). Louter feitenkennis en weetjes leken me interessant, al zijn inspiratie voor lesuitdieping, didactische toepassingen en beeldmateriaal nog belangrijker voor me. En ja hoor, die verwachtingen kwamen uit. In het kwadraat zelfs!

Zo begon ik direct onderwerpen uit geschiedenis en aardrijkskunde te linken aan andere vakgebieden, zoals taal en muzische vorming. Nu vraag je je misschien af waarom dit nuttig kan zijn, want er zijn maar weinig studierichtingen die kunst en drama aanbieden. Kunst komt in alle vormen voor en deze kan je toepassen in alle soorten vakken. Ieder kunstwerk, iedere impressie ervan, volgt een gedachtegang die uitmondt in iets actueels, gevoelig of problematisch. Je kan vanuit kunst starten en zo de link leggen met burgerschap, duurzaamheid, sociale vaardigheden, etc. in je lessen. Vergeet zeker niet de impact van creativiteit en kunst op leerlingen en jezelf.  

Verder kwam ik ook enkele (actievere) ontdekkingsactiviteiten: enkele luisterpunten met inhoudelijke vragen, cilindervormige blokken met daarop informatie over het museumstuk, levensgroot materiaal over de eerste mensen, het menselijk lichaam, enzovoort. Het museumbezoek bracht veel inspiratie!

Wat de visite ook heel leerrijk maakte, was het belang van duurzaamheid, burgerschap en cultureel, historisch en ruimtelijk bewustzijn. Bij de zeer uitgeschreven infotekstjes kon je direct deze uithoeken koppelen aan het eigen onderwijsvak, in mijn geval geschiedenis. Dit was voor mij zeker de moeite waard om mijn blik extra te verruimen op vlak van onderwijs, maar ook de eigen culturele identiteit én in combinatie met die van een ander werden rijkelijk opgevuld. Je stelt jezelf een vraag en kijkt met verschillende culturele brillen naar hetzelfde onderwerp. Natuurlijk is een onderling gesprekje over zo’n onderwerpen met andere studenten een verademing. Samen met een bezoekje aan de Congolese wijk was dit zeker een verrijking.

Binnen mijn eigen klaspraktijk wil ik dan ook werken rond deze multiculturele blikken binnen de lesonderwerpen. Er mag zeker een samenhang zijn tussen de inhoudelijke leerstof als een blik op de actualiteit of de ‘grotere wereld’ van de leerlingen. Samen wil ik met hen zelf op onderzoek uitgaan, dit situeren binnen een breder plaatje en het stimuleren van het communiceren tussen de leerlingen.

We voelden onszelf als volgers van een zekere Jezus

Graag wil ik afsluiten met een al dan niet komische noot. In een museum maak je ook zeer grappige dingen mee.

Samen met enkele studenten begaven we ons in het museumonderdeel ‘Natuur en biodiversiteit’. Toen we alles gezien hadden, wandelden we rustig terug naar de grote hal. Plotseling zagen we een ander groepje studenten haastig passeren met meneer Goorts, de geschiedenisdocent, voorop. Ze keken allen in het rond en stonden na enkele seconden al tegen de overstaande muur. We voegden ons bij dit groepje en vroegen wat er aan de hand was. “We zoeken de eerste mensen!”, riep meneer Goorts vol weemoed. Ik weet niet wat er allemaal in zijn hoofd speelde op dat moment. Sommige studenten, met een plannetje in de handen, waren op zoek naar ruimte ‘C’. “Die lijn moeten we volgen!”, riep de docent opnieuw. Plotseling waren we allemaal bezeten door de kriebels om de eerste mensen te zien. Naarmate we onze route vorderde, stroomden meer en meer studenten toe. We waren net de volgers van een zekere Jezus. Tot we de lift tegenkwamen … “Wat nu?”, vroeg een andere geschiedenisstudent. “De lift pakken”, sprak meneer Goorts ons kalmpjes toe. We zaten met tien mensen in deze krappe lift. Iedereen hield de adem in, hopend dat de lift niet zou bezwijken. De liftknop werd ingeduwd, maar er klonk alleen maar gereutel achteraf. Ja, we gaan eraan. De angst nam toe in onze ogen. Maar daar klonk hét … de lift begon te werken! Na enkele bange seconden opende de lift de deuren. “Kom, snel, iedereen eruit!”, juichte meneer Goorts, “Ik wil die eerste mensen zien!”. Als in een heldhaftige film, in slow motion, kwamen we aan bij de ruimte over de eerste mensen. Het Walhalla ging voor ons open. De schat van het verleden kwam in ons vizier.

 

Enkele interessante fossielen: de eerste mensen en enkele oerdieren

 

malachiet ofwel fluorescerende stenen