Heb ik mijn cultuurpalet kunnen aanvullen? - balansverslag

balansverslag 

Heb ik mijn cultuurpalet kunnen aanvullen?

Mochten de tandwielen in je hersenen paniekerig zijn beginnen ratelen tijdens het lezen van de titel, dan verwijs ik graag naar mijn ‘reality check’. Daarin vertelde ik over het doorlopen van een cultuurpalet. “Vergelijk het met een schilderspalet, waarbij iedere kleur een andere cultuurtak is.” Heb ik dat palet nu wel aangevuld?

In mijn reality check deelde ik al wat mijn interesses en cultuurdoorlopingen waren en hoe ik hier tegenover stond. Na twee semesters volop bezig te zijn geweest met nieuwe activiteiten en hierover te bloggen, merkte ik dat mijn cultuurvaatje zich vulde, maar ook breder/dieper werd. Of moet ik beter zeggen ‘zal worden’?

Het afgelopen jaar heb ik geprobeerd een mix te zoeken tussen totaal vernieuwende acties en mijn interesses. Keer op keer kwam het tot een verrassing. Zo koos ik ‘Bone’ als keuzeboek in het eerste semester, maar toch merkte ik nieuwe analyses en mogelijke opdrachten op voor het toekomstig klasgebeuren. Iets totaal nieuws was de auteurslezing van Erik Vlaminck, die eindigde in mineur. Desalniettemin, zo’n mindere auteurslezing zal me niet weerhouden van een ander.

De media- en vaktijdschriftartikelen hebben mijn kennis over literatuur, cultuur en onderwijs (soms een combinatie van meerdere aspecten) beïnvloed en verrijkt. Ik leerde meer over het starten en uitbreiden van een mediatheek, het geven van effectieve en gezonde feedback, de interculturele competenties, enzovoort. Ik koos deze omwille van de interesse hierin (leescultuur in het onderwijs), maar ook voor de toekomst: ik als leerkracht.

De evenementen boden we een nieuwe kans om cultuur te (her)ontdekken via theaterstukken, een museum en een auteurslezing. Ik was al fan van toneel, maar de gezellige sfeer bij amateurgezelschappen is toch ietsje fijner dan bij zo’n professioneel gegeven. Zeker de blijvende moeite waard!

Als boekkeuzes besliste ik om mijn interesses te koppelen aan nieuwigheden. Zo vind ik graphic novels en avontuurlijke, historische en fantasieverhalen altijd leuk. Nu merkte ik dat ‘Het meisje en de soldaat’ veel meer is dan een historisch verhaal met de extra maatschappelijke kritiek, en dat in zo’n dun boekje! ‘Schemerwerelden’ bood me dan een inkijk in mystiek en folklore die ik kon combineren met de kennis over sprookjes, sagen en legenden. Ik sta er nog steeds van versteld dat ik op zo’n korte tijd al die verhalen heb gelezen en de tijd uit het oog verloor met het constant opzoeken van de contexten, figuren, enzovoort. Het woordeloze prentenboek ‘Zwerveling’ blijft zeker een aanrader voor iedereen. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, maar een boek zonder woorden bracht me op heel veel ideeën voor de klaspraktijk. ‘Zeezucht’ werd impliciet aangeraden door een docent. En nu snak ik naar meer poëzie.

Al bij al moet ik zeggen dat ik voor een stuk wilde starten bij mijn voorkennis, maar het verbaasde me bijna altijd dat dat maar een topje was van de uiteindelijke ijsberg na het lezen. Plots las ik het boek niet meer omwille van het thema of de cover, maar om wat er steeds schuilde achter de woorden en zinnen. 

Zelf heb ik nog wat extra plannen voor het nieuwe (en hopelijk laatste) semester. Ik zou graag een film-, concert- en/of dansvoorstelling willen bijwonen om deze ook te kunnen delen en bespreken met jullie. Een nieuw puntje op mijn to-dolijst is het bekijken en beluisteren van een poëzievoordracht. Ik werd in het tweede semester toch wel geprikkeld door het extra laagje poëzie door de campuslessen en mijn keuzeboek ‘Zeezucht’ van Hugo Claus.

Kortom, ik heb een fijne dosis aan cultuur opgedaan dit jaar met hier en daar het uit mijn comfortzone treden. Andere keren dacht ik dat het louter mijn interesse ging zijn, maar dan bleek het een bron van inspiratie en vernieuwing te zijn. Als ik toch nog een extra persoonlijke ‘touch’ mag geven, dan meld ik graag dat ik terug zin heb gekregen in schrijven. Ik ben nu al vijf jaar bezig met het uitwerken van een verhaal (of zeg maar ‘verhalen’), maar sinds enkele jaren is dit eerder een te uitgebreid project geworden. Sinds de drukte van vorig jaar had ik niet meer de fut om er fysiek mee bezig te zijn. Gelukkig heb ik terug die ‘goesting’ gekregen.

Cultuur is namelijk een bron van inspiratie voor jezelf (als persoon en als leerkracht), de toekomstige leerlingen en nieuwe ervaringen te leren ontdekken. Nu moet ik wachten op volgend semester, jammer.