Aan alles komt een eind, toch? (balansverslag)

 

Aan alles komt een eind, toch?

balansverslag

Op 23 december 2024, de laatste dag van het ultieme einde van het cultuurportfolio, schrijf ik het eindbalansverslag. Is dit een symbolisch uitgekozen moment of gewoon slecht timemanagement? Dat laat ik volledig aan jou over. Goed, wat heb ik nu gedaan, ontdekt, geleerd, bezocht, gelezen, bediscussieert, opgestoken, ondergaan, …? Het belangrijkste is misschien wel: wat wil ik nu doen?

Met schaamte lees ik mijn eerste blogbericht. Het belangrijkste zinnetje uit mijn ‘reality check’: ‘Ik wil een cultuurpalet doorlopen. Vergelijk het met een schilderspalet, waarbij iedere kleur een andere cultuurtak is.’ Al verdient ‘Ik zou eigenlijk nog meer willen vertellen, maar dan ga ik over mijn limiet.’ een mooie tweede plaats. Heb ik nu zo’n schilderspalet doorlopen? Volgens mij wel, want in mijn eerste balansverslag (na twee fasen) blikte ik al terug op de stappen van de cultuurblog en -avonturen én welke stappen ik nog wilde zetten.

Alle gelezen boeken leunden oftewel aan bij mijn interesses of ze waren compleet nieuw, maar ze boden nieuwe blikken op de wereld, mijn eigen denken en universelere thema’s (bv. racisme in ‘Het meisje en de soldaat’, mijn babystapjes binnenin poëzie met ‘Zeezucht’ van Hugo Claus, een boek-filmvergelijking over ‘De groene mijl’, een slechte ervaring met ‘Huiver’, een kerstachtige ontdekking van ‘Het dwaallicht’ en tevens babystapjes binnenin de Canon van de Nederlandstalige literatuur en de talloze ideetjes om te werken met de eerder genoemde boeken en andere werken zoals ‘Bone’ en ‘Zwerveling’).

Verder ben ik leergieriger en kritischer geworden tijdens en na het lezen van de media- en vaktijdschriftartikels. Van schoolgerichte artikelen over feedback geven, het lerarentekort, de interculturele literaire competenties, multiculturaliteit in het hele schoolgebeuren, muziek in de klas en voorlezen op school tot meer culturele onderwerpen zoals een kortfilmfestival, enkele prijswinnaars en boekenactiviteiten. Al die artikels gaven me wel een bevestiging of inspiratie om als toekomstig leerkracht Nederlands aan de slag te gaan.

De cultuurevenementen waren over het algemeen positief, behalve de auteurslezing. Erik, het was echt niet zo goed. Ik koos de toneelvoorstellingen, behalve die van Evi 😉, op basis van hun thema: een komedie of net een drama. Allemaal waren ze geweldig op hun eigen manier. Ook hier kwamen de kritische meningen en bedenkingen én eventuele inspiratiemomentjes veelvuldig terug. Ik heb honger naar meer toneelvoorstellingen. Op mijn lijstje stond ook een comedyvoorstelling en ik ben blij dat ik die heb kunnen afvinken. Arnout Van den Bossche is een echte aanrader en sterker nog: op de voorlaatste dag van dit jaar ga ik eens kijken naar Xander De Rycke. Dat belooft!

Hier en daar las ik de blogberichten van mijn medestudenten, maar jammer genoeg kon ik ze niet het hele jaar door lezen. De ene keer te druk, de andere keer er niet aan gedacht. Op het einde van iedere fase probeerde ik er zo veel mogelijk te lezen en ja … ik kan niet anders zeggen dan dat ik met grote ogen las.

Is dit dan het definitieve einde van mijn cultuurblogwebsite? Waarschijnlijk wel. Is dit dan mijn allerlaatste blogbericht? Waarschijnlijk wel. Is dit dan ook mijn allerlaatste poging om iets aan mijn cultuurgevoel te werken? Nee, absoluut niet. Ik wil en zal blijven zoeken naar interessante evenementen, scrollen door het nieuws, nieuwe en aangeraden boeken uitproberen en lezen, enzovoort. Zoals ik al zei: ik ga binnenkort naar een eindejaarsvoorstelling van Xander De Rycke met als titel ‘Xander De Rycke houdt het voor bekeken 2024’, maar ik houd het hier nog niet voor bekeken.